Zondag 12 oktober was het weer zover, de herfstbocktocht van Wijchen. Na bijna 10 maanden zonder bockbiertochten (de lente-editie werd om onduidelijke redenen niet georganiseerd) mochten we weer onszelf vergapen aan de lekkerste bockbieren die de organisatie had uitgezocht.
De tocht zelf
Uiteraard startten we met de voorbereiding op de toch bij Lieve Sophie waar we standaard een bodempje leggen. Ditmaal was het broodje kipburger die het moest doen. Leuke toevoeging aan de kaart is dat je er een paar plakken gesmolten kaas op kan krijgen om je aorta te testen. Dat hebben we niet gedaan, want diezelfde aorta sprak een veto uit in overleg met de hersens.
Maar goed, bodempje gelegd, de tocht kan beginnen. Op naar Meneer Smit.
Daar aangekomen was er een wijziging in de tocht. Deze keer werd er op een pleintje gestart achter Thuis bij Fien waar drie deelnemende kroegen een drietal partytenten had neergezet. Waarom? Geen idee, ons gevoel was dat ze de drukte probeerden te managen.
Meneer Smit, Thuis bij Fien en Lieve Sophie hadden daar de tent en tap opgezet. Van Meneer Smit en Thuis bij Fien is het nog wel logisch dat ze bij elkaar staan. Die zitten immers hemelsbreed 70 meter van elkaar af, gescheiden door een parkeerplaats. Maar waarom Lieve Sophie daar stond was ons een beetje vreemd. Waren er teveel kroegentochters op het eigen terras de afgelopen keren? Of vonden ze zelf dat ze uit de route lagen?
Wij vonden het wel jammer, het was altijd een leuke tussenstop tijdens de tocht. Een soort van laatste rustpunt voor de alcohol begon te werken zeg maar.
Maar goed de keuze was zeer gevarieerd bij de eerste drie kroegen. Waar in het verleden vaak op herhaling hetzelfde werd getapt, was dit jaar bijna een compleet nieuwe line-up aan bockbieren beschikbaar. Niet twee keer een Groslch bij verschillende kroegen, maar zes verschillende bockbieren verdeeld over de drie kroegen. Twee verschillende Jopen, Kwaremont Bock, Texelse Bock, IJbok en Grolsch herfstbok, keuze te over dus. Wat ook leuk was, was de sjaal die je erbij kreeg tezamen met een button. Dat mocht ook wel voor de entreeprijs. Het was een sfeervol plein, met een mooie vuurkorf in het midden. Nadeel was dat de glazen op een gegeven moment op waren. Dat mag eigenlijk niet. Maar op een gegeven moment was het toch wel wat druk op het plein, maar niet minder gezellig.
Nadat er drie (lekkere) bockbieren genuttigd waren, verlieten we het pleintje en begonnen aan de eerste etappe, richting café Zus dus. Onwennig werd nog even naar links gekeken toen we rechtsaf sloegen, maar het is niet anders.
Aangekomen bij café Zus was het ook daar inmiddels gezellig druk, een DJ stond plaatjes te draaien en voor de proeverij hadden ze vier lekkere bockbieren uitgezocht. Keuze te over en daarom minder makkelijk. Je kon kiezen uit een La Trappe uit 2024, een Uiltje, Weihenstephaner Vitus en een Leute bock. De laatste was vorig jaar een aanrader in de bockbierlijst. De keuze viel op de Vitus. Een lekkere weizenbock. Het was lekker weer, dus je kon buiten lekker van het bier genieten.
Café Zus werd achtergelaten en na een broodje worst ging de reis verder naar Zaal 4. Het viel al op dat er bij Brownies en Downies geen tap stond. Maar gelukkig hadden ze samen met zaal 4 een grote tapkar bemand. Standaard staat er Gulpener op het menu bij Bownies en Downies. Ditmaal een herfstbock en een ijsbock. Met 10.3% was dit wel het zwaargewicht van de tocht. En dat proefde je niet. Gevaarlijk lekker dus. Er werd nog wat te snacken gehaald en er werd eens gekeken wat Zaal 4 op de tap had. Ook hier weer een volgordewisseling dus. Normaal kwam je langs Zaal 4 en ging je door naar Brownies en Downies. Ons autistisch brein had er wat moeite mee vandaag, en al helemaal na 5 bockbieren.
Maar goed, Zaal 4 dus. De keuze was een Chouffe Bok, of een Sexy Mother Bocker van Oersoep uit Nijmegen. De La Chouffe is het geworden. De muziek kwam uit een speaker die op een onbeveiligde bleutooth verbinding zat, en de playlist van een groepslid kon afgespeeld worden daarop. Zelf hadden ze wat meer moeite om de verbinding terug te krijgen, waardoor het ruim een kwartier geduurd heeft.
Afijn, alle hilariteit aan de kant geschoven, want er moest doorgegaan worden met de tocht. We hadden flink wat tijd over door het samengevoegde parcours, dus haasten hoefden we niet. Café Anneke. Ook daar is normaal gesproken een gevarieerd aanbod aan bockbier te vinden tijdens de bockbiertocht. Ook nu was dat niet anders. Ook hier, net als bij café Zus, vier bieren. Waaronder een Jopen To Øld Fashioned. Een redelijk zeldzaam bier. Die gingen we dus maar proberen. En hij was lekker. Verderop kwam de rook omhoog van de vuurkorven bij Sterrebosch en de Arend.
Een Ø typ je trouwens door je 'Alt gr' in te drukken en de letter 'L'. Weer wat geleerd.
En bij Sterrebosch hadden ze traditioneel de herfstbock van Hertog Jan van afgelopen jaar op de tap, en van het huidige jaar. Er werd nog gevraagd waarom er geen twee verschillende bieren op de kaart stonden, het antwoord was simpel en logisch, die hadden ze een jaar laten liggen, waardoor hij lekkerder zou smaken ten opzichte van de nieuwe. Maar omdat je er maar een kan proeven hebben we dat maar voor waarheid aangenomen. Met de winterbiertocht hebben we een weddenschap afgesloten dat er een Grand Prestige van 2024 op de tap zit en een van 2025.
Bij de Arend werd tradtitiegetrouw de bockbiertocht afgesloten. En ook hier kon je bijna de opstelling al voorspellen, Muifel. Een Dubbelbock en een Ossebock.
Na afloop werd er nog gegeten, ditmaal eens bij Sterrebosch. Een lekker mixed-grill spies.
Al met al weer een geslaagde bockbiertocht. Over anderhalve maand de volgende.
Wat positief opviel was de variatie aan bockbieren. Waar het in het verleden wel eens lastig kiezen was omdat er meerdere dezelfde bieren te verkrijgen waren, was er deze keer geen enkel probleem om iets anders te kiezen. Wat ook leuk was, was de sjaal en de button. Tegelijkertijd is dat wel van invloed op de prijs. 40 euro voor een ticket is wel veel. Geen reden om de volgende keer niet mee te doen, maar wel om harder te klagen dat het duur is.
We waren niet unaniem positief over de gewijzigde route. Het is handig om op een pleintje te beginnen, maar het haalt wel een beetje het tochtgevoel weg. Nu waren we om half zes al klaar, terwijl we er normaal een uur langer over zouden doen. Je drinkt toch sneller als alles bij elkaar staat.
Maar in december lopen we gewoon weer mee.
Reactie plaatsen
Reacties